Ghaneze vriendelijkheid
21 november 2015 - Tamale, Ghana
Lieve allemaal,
Ondanks dat het hier elke dag rond de 35 graden is, heb ik vorige week een momentje van kippenvel gehad toen ik hoorde over de aanslagen in Parijs. Hoe belangrijk dat nieuws in Nederland en Europa is, zo weinig wordt er hier over gesproken. In mijn gastgezin hadden ze het wel gehoord, maar ook niet meer dan dat. Het nieuws dat hier dagelijks te zien is op tv beperkt zich dan ook voornamelijk tot Ghana. Af en toe hoor je iets over Nigeria of Boko Haram, maar dat is ook vaak omdat er dan een link is met Ghana. Hoe anders dan het Nederlandse nieuws!
Vorig weekend hebben we wederom een lekker relaxed weekendje gehad. Zaterdag werd ik verkouden en schor wakker, zo bijzonder hoe dat toch kan in die hitte hier... We zijn even de stad in geweest, waarna we bij Wooden hebben geluncht. Daar heb ik wat verkeerds gegeten, want wat heb ik daarna last van m'n buik gehad..! Enorme krampen en regelmatig een bezoekje aan de wc moeten brengen... Bijna de hele week nog wat last van gehad. Niet fijn!
Zondag was het 'pay day' voor de vrouwen van de microfinanciering. We zijn met Marijn meegeweest naar een compound, waar de microvrouwen maandelijks een deel van hun lening moeten afbetalen. We zijn nog even op bezoek geweest bij de chief, die wel met Anne wilde trouwen, en daarna hebben we even toegekeken hoe de betalingen werden gedaan. 's Middags zijn we nog even lekker naar het zwembad geweest.
Hoewel ik me maandag nog niet helemaal fit voelde, ben ik wel naar de Kidz Active school geweest. Toen ik aan Sylvester vertelde dat ik niet helemaal fit was, zei hij: "So, why are you here and not resting at your house?" Goed dat je er toch bent Lotte, haha! ;)
Op dinsdag en woensdag zit ik in de pauze vaak met een paar leerkrachten in één van de lokalen. We kletsen dan wat over Ghana en de verschillen met Nederland. Deze week hadden we het over het geloof en de dood in Nederland. Ze vroegen zich af hóe je doodgaat als je niet gelooft, want dan roept Hij je immers niet bij zich. Ook je laten cremeren vonden ze maar gek, hoe moet je dan naar de hemel of de hel? Bijzonder om te merken hoe zij daar over denken!
Donderdag is Marijn weer met mij meegeweest naar Judah Mahama. Om jullie een beetje een indruk te geven van het niveau van de meiden: we hebben deze week de verschillende lichaamsdelen met ze behandeld (oog, oor, neus, arm, hand, vinger, etc.) en daarna moesten ze er kleine zinnetjes mee maken. Dat laatste bleek al bijna te moeilijk.
Op 13 december gaan een aantal meiden 'afstuderen'. Marijn en ik hebben gevraagd hoe dat gemeten wordt, wanneer slaag je? Het blijkt dat ze slagen op basis van hun naaikunsten. Het Engels en wiskunde wat ik en andere vrijwilligers geven is puur bijzaak. Terwijl Engels zo belangrijk is, met name voor officiële documenten..!
's Avonds hebben we in het kantoor gekookt en gegeten. We hebben zelf wraps gemaakt, erg lekker! Toen we bijna weggingen, zei Sylvester nog even op de valreep: "Oh Lotte, maybe next monday you can start with the ICT-lessons." Ik was overrompeld..! Ik heb gezegd dat hij me ermee overviel. Dat vond hij vreemd, hij had me toch de boeken gegeven? Daarbij keek hij ook even naar de anderen, zo van: zo gek is dit toch niet? Ik vroeg hem om welke klassen het dan ging, wanneer ik de lessen zou moeten geven en waar in het boek ik dan zou moeten beginnen, ze hebben vast al iets gehad..? Oh, dat zou hij vrijdag vragen en een lesschema hing wel in het kantoor van de headmaster. Het gemák... Ik voelde me echt even heel ongemakkelijk. Want wat zeg je ook op zo'n moment als je zo overvallen wordt? Nu denk ik: ik zie het maandag wel...
Toen ik vrijdag naar Judah Mahama wilde fietsen, bleek dat m'n fiets kapot was. Ik dacht dat de ketting eraf lag, maar met hulp van George zagen we dat dit niet zo was. George tilde m'n achterwiel een paar keer op en liet 'm dan vallen. Op een gegeven moment pakte de ketting 'm weer en was het volgens George gerepareerd, ik kon gaan. De luiwammes ;) Natuurlijk schoten de trappers onderweg steeds door en het laatste stuk heb ik moeten lopen. En Judah Mahama ligt zo lekker afgelegen..! Maar hoe toevallig, ik kwam Alhassan van Judah Mahama tegen. Hij zou één van de meiden met mijn fiets naar de fietsenmaker sturen, mij om 12 uur ophalen en me dan naar de fietsenmaker brengen. Natuurlijk was mijn fiets niet klaar. Maar hoe lief, Alhassan heeft me naar het kantoor gebracht en ik kon hem aan het einde van de middag bellen voor m'n fiets. Toen ik dat deed heeft hij me met de motor opgehaald bij m'n gastgezin en mij naar zijn huis gebracht, waar mijn fiets gerepareerd klaar stond (nieuw tandwiel en nieuwe ketting). Zo zijn Ghanezen ook! Ik heb hem wel honderd keer bedankt en hij zei maar steeds dat ik wat voor hun doe en zij graag iets terug willen doen.
Vorige week heb ik Ghaneze stoffen gekocht en 's middags ben ik met Lydia naar de naaier (ja, een man) geweest. Zo grappig, hij zei tijdens het opnemen van de maten: "You look skinny, but your measures are big." Met 'big' bleek hij normaal te bedoelen, gelukkig! ;p Aankomende woensdag zijn mijn jurk en broek klaar. Ik ben zó benieuwd!!
's Avonds hebben Anne, Marijn, Eva en ik gegeten bij een heel leuk restaurantje, Chuck's. We hadden het een keertje gezien vanaf de weg en waren nieuwsgierig. Het was heel sfeervol en gezellig met allemaal lichtjes in de bomen en op de tafels. De zee op de achtergrond miste nog net ;) We hadden even helemaal níet het idee dat we in Afrika waren. Er waren ook bijna alleen maar blanke mensen, zoveel had ik er nog niet gezien in Tamale..! ;) We hebben de avond afgesloten met een drankje bij Gidipass.
Dit weekend staat er niet veel bijzonders op het programma. Vandaag gaan we weer lekker naar het zwembad. Zondag gaan Anne en ik mee naar de kerk met mijn gastgezin, we zijn wel even nieuwsgierig naar hoe dat hier gaat!
Fijn weekend iedereen!
Veel liefs,
Lotte.
Ondanks dat het hier elke dag rond de 35 graden is, heb ik vorige week een momentje van kippenvel gehad toen ik hoorde over de aanslagen in Parijs. Hoe belangrijk dat nieuws in Nederland en Europa is, zo weinig wordt er hier over gesproken. In mijn gastgezin hadden ze het wel gehoord, maar ook niet meer dan dat. Het nieuws dat hier dagelijks te zien is op tv beperkt zich dan ook voornamelijk tot Ghana. Af en toe hoor je iets over Nigeria of Boko Haram, maar dat is ook vaak omdat er dan een link is met Ghana. Hoe anders dan het Nederlandse nieuws!
Vorig weekend hebben we wederom een lekker relaxed weekendje gehad. Zaterdag werd ik verkouden en schor wakker, zo bijzonder hoe dat toch kan in die hitte hier... We zijn even de stad in geweest, waarna we bij Wooden hebben geluncht. Daar heb ik wat verkeerds gegeten, want wat heb ik daarna last van m'n buik gehad..! Enorme krampen en regelmatig een bezoekje aan de wc moeten brengen... Bijna de hele week nog wat last van gehad. Niet fijn!
Zondag was het 'pay day' voor de vrouwen van de microfinanciering. We zijn met Marijn meegeweest naar een compound, waar de microvrouwen maandelijks een deel van hun lening moeten afbetalen. We zijn nog even op bezoek geweest bij de chief, die wel met Anne wilde trouwen, en daarna hebben we even toegekeken hoe de betalingen werden gedaan. 's Middags zijn we nog even lekker naar het zwembad geweest.
Hoewel ik me maandag nog niet helemaal fit voelde, ben ik wel naar de Kidz Active school geweest. Toen ik aan Sylvester vertelde dat ik niet helemaal fit was, zei hij: "So, why are you here and not resting at your house?" Goed dat je er toch bent Lotte, haha! ;)
Op dinsdag en woensdag zit ik in de pauze vaak met een paar leerkrachten in één van de lokalen. We kletsen dan wat over Ghana en de verschillen met Nederland. Deze week hadden we het over het geloof en de dood in Nederland. Ze vroegen zich af hóe je doodgaat als je niet gelooft, want dan roept Hij je immers niet bij zich. Ook je laten cremeren vonden ze maar gek, hoe moet je dan naar de hemel of de hel? Bijzonder om te merken hoe zij daar over denken!
Donderdag is Marijn weer met mij meegeweest naar Judah Mahama. Om jullie een beetje een indruk te geven van het niveau van de meiden: we hebben deze week de verschillende lichaamsdelen met ze behandeld (oog, oor, neus, arm, hand, vinger, etc.) en daarna moesten ze er kleine zinnetjes mee maken. Dat laatste bleek al bijna te moeilijk.
Op 13 december gaan een aantal meiden 'afstuderen'. Marijn en ik hebben gevraagd hoe dat gemeten wordt, wanneer slaag je? Het blijkt dat ze slagen op basis van hun naaikunsten. Het Engels en wiskunde wat ik en andere vrijwilligers geven is puur bijzaak. Terwijl Engels zo belangrijk is, met name voor officiële documenten..!
's Avonds hebben we in het kantoor gekookt en gegeten. We hebben zelf wraps gemaakt, erg lekker! Toen we bijna weggingen, zei Sylvester nog even op de valreep: "Oh Lotte, maybe next monday you can start with the ICT-lessons." Ik was overrompeld..! Ik heb gezegd dat hij me ermee overviel. Dat vond hij vreemd, hij had me toch de boeken gegeven? Daarbij keek hij ook even naar de anderen, zo van: zo gek is dit toch niet? Ik vroeg hem om welke klassen het dan ging, wanneer ik de lessen zou moeten geven en waar in het boek ik dan zou moeten beginnen, ze hebben vast al iets gehad..? Oh, dat zou hij vrijdag vragen en een lesschema hing wel in het kantoor van de headmaster. Het gemák... Ik voelde me echt even heel ongemakkelijk. Want wat zeg je ook op zo'n moment als je zo overvallen wordt? Nu denk ik: ik zie het maandag wel...
Toen ik vrijdag naar Judah Mahama wilde fietsen, bleek dat m'n fiets kapot was. Ik dacht dat de ketting eraf lag, maar met hulp van George zagen we dat dit niet zo was. George tilde m'n achterwiel een paar keer op en liet 'm dan vallen. Op een gegeven moment pakte de ketting 'm weer en was het volgens George gerepareerd, ik kon gaan. De luiwammes ;) Natuurlijk schoten de trappers onderweg steeds door en het laatste stuk heb ik moeten lopen. En Judah Mahama ligt zo lekker afgelegen..! Maar hoe toevallig, ik kwam Alhassan van Judah Mahama tegen. Hij zou één van de meiden met mijn fiets naar de fietsenmaker sturen, mij om 12 uur ophalen en me dan naar de fietsenmaker brengen. Natuurlijk was mijn fiets niet klaar. Maar hoe lief, Alhassan heeft me naar het kantoor gebracht en ik kon hem aan het einde van de middag bellen voor m'n fiets. Toen ik dat deed heeft hij me met de motor opgehaald bij m'n gastgezin en mij naar zijn huis gebracht, waar mijn fiets gerepareerd klaar stond (nieuw tandwiel en nieuwe ketting). Zo zijn Ghanezen ook! Ik heb hem wel honderd keer bedankt en hij zei maar steeds dat ik wat voor hun doe en zij graag iets terug willen doen.
Vorige week heb ik Ghaneze stoffen gekocht en 's middags ben ik met Lydia naar de naaier (ja, een man) geweest. Zo grappig, hij zei tijdens het opnemen van de maten: "You look skinny, but your measures are big." Met 'big' bleek hij normaal te bedoelen, gelukkig! ;p Aankomende woensdag zijn mijn jurk en broek klaar. Ik ben zó benieuwd!!
's Avonds hebben Anne, Marijn, Eva en ik gegeten bij een heel leuk restaurantje, Chuck's. We hadden het een keertje gezien vanaf de weg en waren nieuwsgierig. Het was heel sfeervol en gezellig met allemaal lichtjes in de bomen en op de tafels. De zee op de achtergrond miste nog net ;) We hadden even helemaal níet het idee dat we in Afrika waren. Er waren ook bijna alleen maar blanke mensen, zoveel had ik er nog niet gezien in Tamale..! ;) We hebben de avond afgesloten met een drankje bij Gidipass.
Dit weekend staat er niet veel bijzonders op het programma. Vandaag gaan we weer lekker naar het zwembad. Zondag gaan Anne en ik mee naar de kerk met mijn gastgezin, we zijn wel even nieuwsgierig naar hoe dat hier gaat!
Fijn weekend iedereen!
Veel liefs,
Lotte.
fijn wekend gewenst. xx papa.
Hier is het koud en een beetje winters.
Liefs T Tineke